زنان در آئینه کشورهای جهان بخشی از کتاب "بهشت خانواده" به نویسندگی دکتر جواد مصطفوی است که در اوایل دهه 60سال به چاپ رسید .بخش پنجاه وپنجم این کتاب که شامل یکصد حکایت و ضرب المثل از اقوام و ملت ها در مورد دختران و زنان است که به نوعی صحه گذار نظریات بزرگ مردان عرصه اندیشه ضد زنان که در مقالات اخیر از آنها یاد شده است، می باشد.
انتشار حداقل دو مقاله درباره ميرزا بيدل تحت عنوان هاي «بيدل دهلوي» و «نقد بيدل» توسط محقق گرانسنگ استاد دكتر شفيعي كدكني كه جزو اولين مقالاتي است كه در باب بيدل و شعر او به صورت جدي به معرفي و تبيين جنبه هاي مثبت و منفي شعرش پرداخته اند، موفقيت و مقدمه بزرگي بود كه جامعة ادبي ايران توانست از خود بروز دهد، تا اندازه اي از بي مهري ها و كوتاهي هاي خويش را جبران كند و ديدگاه روشن و مناسبي را نسبت به بيدل آشكار سازد و زمينه اي فراهم نمايد كه پس از آن اهل شعر و ادب با مبنايي روشن و علمي به آثار بيدل نظر اندازد.
گادامر اثر هنري را صرفاً يك محصول نمي‌داند؛ اثري كه بتوان آن را بارها ايجاد كرد.
اثر هنري به شيوه‌اي غيرقابل تكرار به وجود مي‌آيد؛ بنابراين يك خلقت است تا يك محصول، اما آنچه كه چنين خصلتي به يك اثر مي‌دهد، همانا «بازي هنري» است. گادامر در اين مقاله با پي‌گيري مفهوم «بازي»، به فهم خود از «هنر» مي‌پردازد.
بازي، پديداري طبيعي و پايه‌اي مي‌باشد كه كل دنياي حيواني را فراگرفته و بر آن حاكم است؛ و همانگونه كه مشخص است، انسان را نيز به مثابه موجودي طبيعي تعين مي‌بخشد. انسان با ديگر حيوانات اشتراكات زيادي دارد و لذت بازي آنها مي‌تواند ما را متعجب سازد.
اين دانشمند بزرگ در 11 فورية سال 1847 بدنيا آمد و در طي دوران زندگي خود اختراعات زيادي را به ثبت رساند تا آنكه در سن 24 سالگي با دختر دلخواهش مري ستيل ول ازدواج كرد و ثمرة آن دو فرزند به نامهاي ماريون و توماس بود .
در سال 1877 بعد از موفقيت موقتي كه اول بار نصيب فونوگراف شد اديسون تصميم گرفت كه نخستين دفعه از كارهاي خود مرخصي بگيرد .
پروفسور باركر او را با خود به شهر آشونياي كونكتيكت برد تا اولين دستگاه ديناموي برق زغالي را كه توسط ويليام واليس صنعتكار آمريكايي ساخته شده بود به وي نشان دهد .
ميرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهاني از ادباي عهد فتحعلي شاه قاجار اديبي فاضل، منشي كامل و شاعري ماهر مترسلي دانشمند و در نظم و نثر فارسي استاد بود وپنائي تخلص مي نمود. وي به سال 1193 قمري متولد شد و پس از وفات پدرش ميرزا عيسي قائم مقام در سال 1237 قمري به وزارت شاه منصوب و به قائم مقائم ملقب گرديد. وي اوايل عهد محمد شاه قاجار را ديده و به سال 1251 قمري به دستور شاه به قتل رسيد. قائم مقام در نثر فارسي سبكي خاص ايجاد كرد كه مختصات آن چنين است:
مقدمه :
حكيم ابومعين ناصرخسرو قبادياني بلخي يكي از سخن‌سرايان و نويسندگان توانا و انديشه‌وران برجسته ايران است. كه به سبب آثار گرانقدر و متعددي كه از وي به يادگار مانده در ميان گويندگان و متفكران ايراني داراي منزلتي بس والاست.
وي به سال 394 هجري قمري يعني اواخر سده چهارم در روستاي قباديان بلخ ديده به جهان گشود زندگاني پرفراز و نشيب او با بسياري از حوادث تلخ و شيرين نيز همراه بود.
انسان حق طلب و آزاد انديش و متعهدي كه انگار نيم قرن زودتر از موعد مقرر پا بدين سرانهاده بود !
روح والايي كه كمتر كسي نائل به درك آن شد .
همانگونه كه خود در « هبوط در كويرش » مي گويد : مرا كسي نساخت . خدا ساخت. نه آنچنان كه كسي مي خواست .
كه من كسي نداشتم ، كسم خدا بود ، كس بي كسان . او بود كه مرا ساخت آنچنان كه خودش خواست . نه از من پرسيد و نه از آن « منِ ديگرم »
وقتي مي خواستند كار دل را در سينه ام ، آغاز كنند . آشنائي دلسوز و دلشناس نداشتم تا برود و بگردد و از خزانة دل هاي خوب ، بهترين را برگزيند .
محمد فرخي يزدي، فرزند محمد ابراهيم سمساري يزدي در سال 1306 قمري/1267 شمسي در يزد متولد شد. او در سنين نوجواني دروس قديم فارسي و اندكي مقدمات عربي را آموخت و بعد مدتي را هم در مدرسه مرسلين يزد كه توسط ميسيونرهاي انگليسي پايه گذاري و اداره مي شد به تحصيل پرداخت. او به دليل اختلاف با مسئولين مدرسه از آن جا اخراج شد و براي مدتي به كارگري پارچه بافي و بعد از آن نيز به كار نانوايي روي آورد. با انقلاب مشروطيت و گسترش فضاي سياسي در ايران او هم به جرگه دموكرات هاي يزد پيوست و با سرودن اشعار سياسي جايگاه خاصي در بين دموكرات ها و آزاديخواهان آن حدود پيدا كرد.
اسم او را محمد گذاشتند و كينة ابوجعفر و لقب نصيرالدين هم بعدها بر نام و نام پدر و جدش افزوده شد، و بدين جهت در كتب به نام ابوجعفر نصيرالدين محدبن محمدبن حسن طوسي، يا مختصراً خواجه نصيرالدين طوسي مذكور است.[1]